Η στρατιωτική επέμβαση των ιμπεριαλιστών δεν οδηγεί στην απελευθέρωση της Λιβύης



Η μάχη για την Λιβύη έχει εγείρει ερωτήματα σχετικά με το πώς οι απλοί άνθρωποι μπορούν να νικήσουν καθεστώτα που διαθέτουν βαρύ οπλισμό.

Η προέλαση των πιστών δυνάμεων του δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι φαίνεται σε κάποιους να δικαιολογεί την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων από τις Δυτικές δυνάμεις.

Κάποιοι στη Λιβύη επικρότησαν αυτήν την επιβολή -κατανοητό από το φόβο μιας βίαιης αντεπανάστασης.

Όμως, η Αίγυπτος και η Τυνησία απέδειξαν ότι είναι δυνατόν ανεκπαίδευτοι στρατιωτικά επαναστάτες να νικήσουν φαινομενικά πανίσχυρους τυράννους.

Αυτοί οι αγώνες έχουν επίσης αποδείξει ότι η μάχη για την αλλαγή δεν διεξάγεται σε ομαλό έδαφος. Η επανάσταση είναι μια εξελισσόμενη διαδικασία, και οι δύο πλευρές θα αντιμετωπίσουν προελάσεις αλλά και υποχωρήσεις.

Ο Sian Ruddick επιχειρηματολογεί γιατί η Αριστερά πρέπει να αντιταχθεί στις εκκλήσεις για «ανθρωπιστική επέμβαση» στη Λιβύη-ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

 

Δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε μια «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» χωρίς ταυτόχρονα να υποστηρίζουμε την επέμβαση των Δυτικών;

Οι άρχουσες τάξεις και τα μέσα ενημέρωσης στη Δύση θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων είναι μια παθητική ενέργεια κάτι που θα επιφέρει το σταμάτημα της βίας και όχι η αρχή μιας ενεργούς στρατιωτικής εμπλοκής.

Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Για να πάρουν τον έλεγχο των αιθέρων οι ξένες δυνάμεις θα πρέπει να βομβαρδίσουν στρατιωτικούς στόχους που θα μπορούσαν να τις απειλήσουν.

Σε πολλά από τα φρούρια και τις βάσεις του Καντάφι υπάρχουν κρατούμενοι επαναστάτες και άλλοι πολίτες που συνελήφθησαν από τις δυνάμεις του δικτάτορα.

Οι βόμβες των Δυτικών θα σκοτώσουν αθώους αμάχους.

Δείτε για παράδειγμα την κατοχή του Αφγανιστάν, πόσο συχνά ΗΠΑ και Βρετανία στο κυνήγι δήθεν «στρατιωτικών στόχων» συχνά βομβαρδίζουν γάμους ακόμα και κηδείες.

 

Γιατί να είναι κακό ξένες δυνάμεις να βοηθήσουν ώστε να ηττηθεί ο Καντάφι;

Η Δύση δεν έχει αλτρουιστικούς στόχους. Θέλει να εξασφαλίσει πετρέλαιο και επιχειρηματικές συμβάσεις κάτω από οποιοδήποτε νέο καθεστώς και να διασφαλίσει ότι η οικονομική ισχύς της στην περιοχή δεν θα υποστεί απειλές.

Οι ιμπεριαλιστές έχουν χάσει σε επιρροή στην Αίγυπτο και την Τυνησία. Βλέπουν τη Λιβύη ως μια ευκαιρία να επιβεβαιώσουν εκ νέου την κυριαρχία τους στην περιοχή.

Κάποιοι βλέπουν τη Δύση ως μια δύναμη για το καλό -για μετριοπάθεια και «δημοκρατία». Αλλά οι επαναστάσεις έχουν αποκαλύψει την υποκρισία της Δύσης.

Στην Αίγυπτο επαναστάτες ανέμιζαν δακρυγόνα με τη σήμανση «Made in the USA».

Οι βόμβες και οι σφαίρες που πέφτουν βροχή στους Λίβυους αντάρτες πωλήθηκαν στον Καντάφι από τις Δυτικές κυβερνήσεις.

Οι ιμπεριαλιστές εξοπλίζουν κάθε δύναμη που πιστεύουν ότι θα προστατεύσει τα συμφέροντά τους και θα επιβάλλει τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς.

Η ιστορία δείχνει ότι κάθε φορά που ανοίγει μια ρωγμή στα συμφέροντα των Δυτικών δυνάμεων θα παλέψουν για να κλείσει η ρωγμή και αρνούνται να αποχωρίσουν.

Για χρόνια πριν από την εισβολή στο Ιράκ το 2003, δυτικές δυνάμεις επέβαλαν ζώνες απαγόρευσης πτήσεων στη χώρα και κατ’ επανάληψη βομβάρδιζαν «στρατιωτικούς στόχους.

Οι Κούρδοι του Ιράκ ζήτησαν την παρέμβαση των Δυτικών -αλλά οι δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ τους σκότωναν μαζί με άλλους Ιρακινούς, καθώς η βία των δυνάμεων κατοχής κλιμακωνότανε.

 

Αλλά δεν έχουν κάποιοι Δυτικοί ηγέτες αναγνωρίσει την επαναστατική κυβέρνηση της Λιβύης;

Οι ηγέτες της Δύσης έχουν διχαστεί για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να συνεχίσουν τη εκστρατεία τους και το ποιές δυνάμεις να αναγνωρίσουν -αλλά είναι ενωμένοι ως προς τη διατήρηση και επέκταση του ελέγχου τους στη Λιβύη και σε ολόκληρη την περιοχή.

Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), πριν η Ε.Ε. ανταποκριθεί στις εκκλήσεις του επαναστατικού Συμβουλίου, επέβαλε στο προσωρινό επαναστατικό συμβούλιο τη δέσμευση ότι θα αναγνωρίσει τις συμβάσεις του πετρελαίου που υπογράφτηκαν από το δικτατορικό καθεστώς του Καντάφι.

Οι ΗΠΑ και οι φίλοι τους στην Ε.Ε., υποστηρίζουν ήδη ορισμένα άτομα που συμμετείχαν στο προηγούμενο καθεστώς, και που υποστηρίζουν σήμερα ότι είναι για την «αλλαγή».

Η Δύση είναι επίσης έτοιμη να διαπραγματευθεί και με τον Καντάφι.

Είναι διατεθειμένη να δει τη χώρα να διαιρείται μεταξύ Ανατολής και Δύσης όσο το πετρέλαιο συνεχίζει να ρέει.

Αυτό σημαίνει ότι ο Καντάφι θα μπορούσε να διατηρήσει τη βάρβαρη εξουσία του στο «δικό του» τμήμα του πληθυσμού.

 

Θα αφήσουμε λοιπόν τους Λίβυους να πεθάνουν ενώ μιλάμε για αλληλεγγύη;

Αλληλεγγύη στην επανάσταση σημαίνει αντίθεση σε κάθε δύναμη που θέτει σε κίνδυνο αυτήν την επανάσταση.

Είναι κατανοητό ότι οι άνθρωποι στη Λιβύη θέλουν βοήθεια όταν δέχονται επιθέσεις. Αλλά όπως απέδειξε η νίκη της Χεζμπολάχ κατά του Ισραήλ το 2006, η αντίσταση μπορεί να κερδίσει με τους δικούς της όρους, χωρίς την παρέμβαση της αεροπορικής δύναμης ενός άλλου εχθρού.

Επανάσταση σημαίνει οι απλοί άνθρωποι να διαμορφώνουν τη δική τους μοίρα. Οι Λίβυοι δεν είναι μόνοι τους -είναι δίπλα στην Αιγυπτιακή και Τυνησιακή επανάσταση περιβάλλονται από εξεγέρσεις και αντιστάσεις.

Αν το κίνητρο των ΗΠΑ ήταν η επανάσταση να πετύχει, θα απελευθέρωναν τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία του Καντάφι και θα τα παρέδιδαν στην προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση.

Αλλά οι ΗΠΑ έχουν ένα θεμελιώδη φόβο για τη λαϊκή εξουσία διότι απειλεί τα συμφέροντά τους στον κόσμο.

Οι επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο δεν αγωνίζονται απλώς εναντίον δικτατόρων, αγωνίζονται ενάντια σε υποστηριζόμενους από τη Δύση δικτάτορες.

Ο μόνος δρόμος για τη δικαιοσύνη για τους ανθρώπους σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τον Κόσμο ολόκληρο είναι να αποτινάξουν τα δεσμά του ιμπεριαλισμού και να πολεμήσουν ως τάξη -ως απλοί άνθρωποι- κατά των κυβερνήσεων όλων των χωρών που επιδιώκουν να καταπιέζουν και να εκμεταλλεύονται τις μάζες.

Η μετάφραση έγινε από τον Άγγελο Κ

Category: Διεθνή