Η E.E. και η (νέα) «ευγενής μας τύφλωσις»
Το κείμενο που ακολουθεί είναι κείμενο κριτικής απόψεων που θεωρώ λανθασμένες και για τις οποίες προτείνω ότι θα πρέπει να γίνει διάλογος στο εσωτερικό της Αριστεράς.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι κείμενο κριτικής απόψεων που θεωρώ λανθασμένες και για τις οποίες προτείνω ότι θα πρέπει να γίνει διάλογος στο εσωτερικό της Αριστεράς.
Κεντρικό ρόλο στην παραχώρηση γης και ύδατος στο ιδιωτικό κεφάλαιο, κατέχει η ιδεολογική διαστρέβλωση της ιστορικής εμπειρίας -των περιόδων που υπήρχε ισχυρή κρατική παρέμβαση στην οικονομία όπως ήταν η πρώτη περίοδος των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980.
Ένα φάντασμα πλανάται εδώ και μήνες πάνω από τη χώρα και δεν είναι αυτό του κομμουνισμού, όπως θα ευαγγελίζονταν οι απόγονοι του Μαρξ. Το φόβητρο που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση Παπανδρέου για να νομιμοποιήσει σκληρά προγράμματα λιτότητας κινδυνεύει να μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Τι κι ήρθε το ΔΝΤ, ο κίνδυνος μιας επερχόμενης χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους […]
Η δημοσίευση αυτή αποτελεί το δεύτερο μέρος της αναδρομής μας στη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1930. Το πρώτο μέρος ήταν το «Η ελληνική κοινωνία και οικονομία στη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1930». Η περίοδος 1922-1936 χαρακτηρίζεται από μια παρατεταμένη και διαρκώς διογκούμενη κρίση του κοινοβουλευτικού αντιπροσωπευτικού συστήματος η οποία (αναπόφευκτα) συνοδεύεται από κρίση […]
Ο Κέινς αναφέρεται ως θεωρητικός μιας αντίθετης προς το νεοφιλελευθερισμό οικονομικής πολιτικής και μάλιστα, αρκετές φορές, ως η προτεινόμενη οικονομική πολιτική από μέρους του να αποτελεί «αριστερή αντιπρόταση».
Κάποτε ο Μάο είχε πει ότι η εμπειρία είναι ένα χτενάκι που μας δίνει η μοίρα όταν πλέον είμαστε φαλακροί…
Βαρετός, ο ΓΑΠ, (ελέω πατέρα) υπερ-γραφειοκρατικοποιημένος εκ γενετής μανδαρίνος της εξουσίας, χωρίς καμιά ρητορική δεινότητα, δεν είναι το είδος του ανθρώπου που θα μπορούσε να πυροδοτήσει κάποιου είδους ενθουσιασμού στο ακροατήριό του.
Του Γιάννη Μηλιού (Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, ΕΜΠ) και Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου (Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Μια πιο σύντομη αλλά και πιο επεξεργασμένη ως προς τις λεπτομέρειές της εκδοχή του άρθρου που πρωτοδημοσιεύτηκε στις Θέσεις Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2010. Προορίζεται για έναν υπό έκδοση συλλογικό τόμο. Αναδημοσιεύεται μετά από άδεια των συγγραφέων. Περίληψη: Η κρίση […]
Η απογραφή των δημόσιων υπαλλήλων και η κατάρρευση (;) του μύθου ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία «πλεονάζουν οι δημόσιοι υπάλληλοι», είναι μια καλή αφορμή για κάποιες σκέψεις πάνω στην ιδεολογία.
Ο εκδότης των θέσεων Γιάννης Μηλιός είχε την καλοσύνη να επιτρέψει στο «με αφορμή» να αναδημοσιεύσει το άρθρο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου από τις τελευταίες Θέσεις, τεύχος Ιούλιος Σεπτέμβριος 2010. 1. Εισαγωγή Στο παρόν άρθρο ασχολούμαστε με τις διαστάσεις των πρόσφατων οικονομικών μέτρων που ελήφθησαν με αφορμή την αύξηση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Η […]
Είναι γνωστές οι σχέσεις του Σάλλα με το ΠΑΣΟΚ και το πόσο παλιά ξεκινά αυτή η σχέση, αλλά ας τα επαναφέρουμε λίγο στην μνήμη μας.
Ο Lee Sustar αναλύει τον τρόπο με τον οποίο το οικονομικό πρόγραμμα διάσωσης που εξήγγειλε η Ε.Ε. θα έχει ως αποτέλεσμα να κατευθυνθούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια προς τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι υφίστανται περικοπές στους μισθούς και τις κοινωνικές δαπάνες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ξεκινήσει ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα διάσωσης αμερικανικού […]
«Υπάρχουν δύο τραγωδίες στη ζωή. Η μία είναι να ναυαγήσουν τα όνειρά σου. Η άλλη, να πραγματοποιηθούν». George Bernard Shaw
«Χωρίς δικαιοσύνη, τι είναι η (εθνική) κυριαρχία αν όχι οργανωμένη ληστεία;» Άγιος Αυγουστίνος. Η διεθνής οικονομική κρίση του 2008-09 έφτασε με κάποια καθυστέρηση στην Ελλάδα, έκανε όμως πολύ έντονη την παρουσία της επιταχύνοντας την εκδήλωση των αντιφάσεων του ελληνικού καπιταλισμού και φέρνοντας στην επιφάνεια τα αδιέξοδα που συσσωρεύτηκαν όλη την προηγούμενη περίοδο της δεκαπενταετούς ανάπτυξής […]
Όταν η Ελλάδα υπέβαλε αίτηση για ένταξη στην ΕΟΚ στα τέλη της δεκαετίας του 1950, το σύνολο της Αριστεράς προέβλεπε τον αφανισμό της «εθνικής οικονομίας».