Θεατρική παράσταση στο Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο των Εξαρχείων



Το Σάββατο (24/10) παρουσιάστηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία στο Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο των Εξαρχείων το θεατρικό του Bernard-Marie Koltes «Η νύχτα μόλις πριν από τα δάση«. Στο τέλος αυτής της δημοσίευσης μπορείτε να δείτε μια σειρά φωτογραφιών (Slide show) αυτής της εξαιρετικής παράστασης.

Οι συντελεστές της παράστασης ήσαν:

σκηνοθεσία: nomass

Μετάφραση: Βάσω Πολυμένη

ερμηνεία: Μαίρη Μαραγκουδάκη, Βάσω Πολυμένη

Φωτισμοί: Τάσος Σκλαβούνος

σκηνικός χώρος: Παύλος Καπάλας

μουσική: Heitor Villa-Lobos, Αlνα Νοtο

Το υλικό που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το φυλλάδιο της παράστασης.

Για τον θεατρικό συγγραφέα:

Ο Μπερνάρ Μαρία Κολτές γεννιέται σε μια μεσοαστική οικογένεια οτο Μετζ της Γαλλίας το 1941. Ανακαλύπτει για πρώτη φορά τη μαγεία του θεάτρου στα 21 του χρόνια, συγκλονισμένος από την ερμηνεία της ηθοποιού Μαρίας Καζαρέ στη Μήδεια. Από τη στιγμή εκείνη ξεκινά να ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή θεατρικών έργων, εκδίδοντας το μακρύ μονόλογο «Νύχτα μόλις πριν από τα δόση», που ανεβαίνει στο φεστιβάλ Αβινιόν το 1977. Τα ταξίδια του στην Αφρική και η μάχη της Αφρικανικής κουλτούρας με αυτήν της Ευρώπης, τον εμπνέουν και γράφει το έργο «Μάχη νέγρου με σκύλους», ενώ μετά από ένα ταξίδι στην Αμερική γράφει τη «Δυτική αποβάθρα». Ο ψυχοπαθής δολοφόνος Ρομπέρτο Σούκο είναι η έμπνευση του για το τελευταίο του έργο «Ρομπέρτο Ζούκο». Πεθαίνει το 1989 στο Παρίσι από ΑΙDS. Τα έργα του είναι από τα πλέον γνωστά και ο ίδιος βρίσκεται ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς θεατρικούς συγγραφείς, έχοντας δει όλα του τα δημιουργήματα να ανεβαίνουν επί σκηνής. Το θέατρο του Κολτές είναι μια συνεχόμενη αναζήτηση με θέμα την επικοινωνία των ανθρώπων και βρίσκεται σε αντίθεση με τη γενιά δημιούργημα της οποίας είναι το θέατρο τον παραλόγου.

Λίγα λόγια για το έργο:

Στη Νύχτα Μόλις Πριν Από Τα Δάση κάποιος ξένος, κάποιος που δεν είναι «τελείως από εδώ», τρέχει πίσω από κάποιον που είναι «ακόμα παιδί», τον αποκαλεί «φίλε», του ζητάει φωτιά, ένα δωμάτιο, για να περάσει ένα μέρος της νύχτας, και τον προσκαλεί να τον κεράσει ένα καφέ. Κάποιος που δε φυλάγεται κάτω από τη βροχή κι αυτή πέφτει απευθείας πάνω στα μαλλιά και τα ρούχα του. Κάποιος που είναι ξένος σ” αυτούς που είναι από “δω, όποιοι κι αν είναι αυτοί και όπου κι αν είναι το εδώ. Τρέχει κάτω από τη βροχή και τολμά να ζητήσει σχεδόν τα πάντα, από φωτιά ως κι έναν ουρανό ολάκερο. Ίσως να τολμά να ζητήσει, γιατί δεν έχει να χάσει τίποτα, ίσως μάλιστα, επειδή ακριβώς, δεν έχει τίποτα. Καταμεσής μιας πόλης, μόνος, ξένος, ανυπεράσπιστος, άφραγκος, άνεργος, μόνος, ασύλληπτα μόνος. Κι όμως, αυτός ο ξένος, ο μόνος, δεν προτρέπει απλά, αλλά απαιτεί, να υπερασπίσουμε όποιον είναι ακόμα παιδί και αλητεύει, και μαζί και το δικαίωμα του να αλητεύει. Ψάχνει απεγνωσμένα λίγο χορτάρι και τη σκιά των δέντρων. Και ονειρεύεται, εξακολουθεί να ονειρεύεται, να ελπίζει, ψάχνει κάπου να κρατηθεί, ένα χέρι, έναν φίλο, κάποιον ν” αγαπήσει.

Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε αυτό το έργο, στο κέντρο της Αθήνας, ξεκινώντας από τα Εξάρχεια, σχεδόν ένα χρόνο μετά το Δεκέμβρη του 2008 για όλα τα παραπάνω. Μα πάνω από όλα γιατί, αυτός, ο ξένος, ο ανυπεράσπιστος, εξακολουθεί να ονειρεύεται και να ελπίζει- έστω και κάτω από μια ασταμάτητη βροχή…

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι του Άγγελου Κ και του Γιώργου Λ.

Άγγελος Κ

Category: Χωρίς κατηγορία