Οι προσπάθειες καθαρισμού της BP κάνουν την καταστροφή στον Κόλπο χειρότερη, η κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον παίζει το παιχνίδι του καταλογισμού ευθυνών, ενώ όλο και περισσότερο πετρέλαιο χύνεται στον κόλπο, γράφει στο άρθρο που ακολουθεί ο Eric Ruder. Το αργό πετρέλαιο που διέρρευσε από το υπέδαφος του Κόλπου του Μεξικού στο σημείο που βρίσκεται η εξέδρα […]
Στις ελληνικές εφημερίδες έχει χυθεί πολύ μελάνι το τελευταίο διάστημα για τη υποτιθέμενη κρίση στις σχέσεις Ισραήλ και ΗΠΑ. Για να δούμε πόσο αυτό είναι αληθές δημοσιεύουμε ένα άρθρο του Michael Fiorentino, ο οποίος πρόσφατα επέστρεψε στις ΗΠΑ μετά από δύο μήνες παραμονής στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. «Η Ιερουσαλήμ δεν είναι ένας ακόμα ισραηλινός εποικισμός», […]
Ο Lee Sustar εξετάζει το ιστορικό της εξέγερσης που σάρωσε έναν μονάρχη της Κεντρικής Ασίας ο οποίος είχε στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η μαζική εξέγερση που ανέτρεψε τον αυταρχικό πρόεδρο της Κιργιζίας έχει τις ρίζες της στην εξαθλίωση της μάζας του πληθυσμού και την αυξανόμενη δυσαρέσκεια για την καταπίεση και παραβίαση των […]
Θα ήθελα να κάνω κάποιες διευκρινήσεις πάνω στις θέσεις που διατύπωσα για την Κίνα στο προηγούμενο άρθρο μου (Η έλευση του κινεζικού αιώνα είναι αναπόφευκτη;). Δεν αμφισβητώ την ανάπτυξη του κινέζικου καπιταλισμού από το 1980. Κάτι τέτοιο θα ήταν εξόφθαλμα όχι απλά λάθος, αλλά παραλογισμός. Επιπλέον, δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάποιο θεωρητικό πρόβλημα όταν κάποιος ισχυρίζεται […]
Η Κίνας αποτελεί σήμερα μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου ο νεοφιλελευθερισμός μπορεί να κομπάζει για τις «επιτυχίες του καπιταλισμού».
Φαντάζομαι ότι όλοι σας έχετε μάθει για το νέο προπαγανδιστικό έργο που ανέβηκε αυτές τις μέρες σε παγκόσμια πρώτη: «Η Google ενάντια στη λογοκρισία του κινεζικού καθεστώτος». Σύμφωνα λοιπόν με την ειδησεογραφία των ημερών, η Google αποφάσισε: «[…] να σταματήσει να λογοκρίνει την κινεζική της μηχανή αναζήτησης, παραπέμποντας τους χρήστες στην ιστοσελίδα της στο Χονγκ […]
Του Τάρικ Άλι Συγχωρήστε έναν ξένο και πιστό άθεο όπως εμένα, ο οποίος διαβάζοντας τα σχόλια του πρόσφατου γαλλικού τύπου σχετικά με την Illhem Moussaid, την υποψήφια με το hijab (μαντίλα) του ΝΑΚ [Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα] στην Αβινιόν, αποχτά την εντύπωση ότι υπάρχει κάτι σάπιο στη γαλλική πολιτική κουλτούρα. Ας δούμε την αντιπαράθεση όπως πραγματικά […]
Η παρούσα διεθνής κρίση είναι από πολλές απόψεις μία διαδικασία χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Δεν προέκυψε ούτε από μία βιομηχανική κρίση ούτε από ένα χρηματιστηριακό κραχ.
Με την ανάληψη της προεδρίας από το Ομπάμα η επιθετικότητα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Και όχι μόνο. Ο πόλεμος επεκτείνεται και πέραν των δυο αυτών χωρών, σε Υεμένη και Σομαλία.
Το καθεστώς της Υεμένης είναι από τα πιο διεφθαρμένα και βάρβαρα του πλανήτη. Η θανατική ποινή εφαρμόζεται με συστηματικό τρόπο και για πολλά αδικήματα. Παρ’ όλα αυτά (ή πιο σωστά, εξ’ αιτίας αυτών) η συνεργασία του καθεστώτος με τις ΗΠΑ είναι αδιατάρακτη.
Το γεγονός ότι υπάρχουν φωνές στην Αριστερά που υποστηρίζουν το καθεστώς Αχμεντινετζάντ μοιάζει εξωφρενικό: Πρόκειται για ένα καθεστώς στο οποίο απαγορεύεται η ανεξάρτητη συνδικαλιστική δράση, η Αριστερά βρίσκεται εκτός νόμου, καταπιέζονται με μεσαιωνικό τρόπο οι γυναίκες και οι γκέι, νοθεύονται οι εκλογές, και οι δυνάμεις καταστολής πυροβολούν άοπλους διαδηλωτές. Επομένως το καθεστώς δεν θα έπρεπε […]
Του Σλάβοϊ Ζίζεκ* Ο Νόαμ Τσόμσκι παρατήρησε κάποτε πως “μονάχα όταν η απειλή της συμμετοχής των πολιτών ξεπερνιέται μπορεί να διανοηθεί κανείς με ασφάλεια δημοκρατικές μορφές διακυβέρνησης”. Με αυτό τον τρόπο κατέδειξε τον παθητικό πυρήνα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η οποία καθίσταται ασύμβατη με την ευθεία πολιτική αυτοοργάνωση και την ενδυνάμωση των πολιτών στον πολιτικό βίο. […]
Η πολιτική κατάσταση στο Ιράν, εδώ και μήνες, οδηγείται από τη μια κρίση στην άλλη. Μετά τις νόθες εκλογές του Ιουνίου και τις μαζικές διαδηλώσεις που ακολούθησαν, το καθεστώς δεν έχει ακόμα καταφέρει να «ομαλοποιήσει» την κατάσταση στη χώρα. Ο θάνατος (στα τέλη Δεκεμβρίου) του μεγάλου Αγιατολάχ Αλί Μονταζερί πυροδότησε νέες συγκρούσεις στις πόλεις του […]
Η πορεία του καπιταλισμού τα τελευταία τριάντα χρόνια μέχρι και τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η συνθήκη του Κιότο πλησιάζει στη λήξη της (το 2012) και έχει αποτύχει πλήρως στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Η πτώση των σταλινικών καθεστώτων σηματοδότησε μια ιστορική ήττα του εργατικού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.
