Εκτυπώστε το
Πανεπιστήμιο για την κοινωνία και όχι για τις επιχειρήσεις
Την Κυριακή 21 Αυγούστου στην πλατεία Συντάγματος ξεκίνησε το διήμερο κινητοποιήσεων που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών Ενάντια στο Πανεπιστήμιο του Μνημονίου, σε συνεργασία με τη συνέλευση της πλατείας Συντάγματος.
Ωστόσο, στην έναρξη της εκδήλωσης εμφανίστηκε ένα πολιτικό πρόβλημα. Μια μικρή ομάδα «ακομμάτιστων-απολίτικων» προσπάθησε με τραμπουκισμούς-χειροδικίες να ακυρώσει την εκδήλωση με το επιχείρημα ότι η συνέλευση δεν είχε αποφασίσει για την εκδήλωση και για το ποιοι θα συμμετείχαν σε αυτή. Χειρότερα, συνόδευσαν τους τραμπουκισμούς με κραυγές ζητώντας την «κομματική ταυτότητα» των ομιλητών.
Προς στιγμήν, κινδύνευσε να ακυρωθεί η εκδήλωση. Ευτυχώς, κάποια στιγμή έπεσε η πρόταση από τους οργανωτές να γίνει ψηφοφορία ως προς το ποιοι ήθελαν η εκδήλωση να πραγματοποιηθεί και ποιοι όχι. Η ψηφοφορία απέδειξε πόσο μικρή μειοψηφία ήσαν οι τραμπούκοι δήθεν «ακομμάτιστοι». Σε ένα σύνολο περίπου 400-500 ατόμων μόλις 10-15 άτομα…
Όπως έχουμε ξαναπεί σε αυτό το μπλογκ, οι δήθεν «ακομμάτιστοι-απολίτικοι» δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να μεταφέρουν τις δεξιές (έως ακροδεξιές) απόψεις στη συνέλευση. Στα βίντεο από την εκδήλωση αυτό είναι πασιφανές. Στο βίντεο της συζήτησης (που επακολούθησε των ομιλιών των πανεπιστημιακών) θα δείτε ότι σκόπιμα βάλαμε αρκετές από τις παρεμβάσεις των «ακομμάτιστων-απολίτικων» ενώ ήσαν, όπως είπαμε, μικρή μειοψηφία. Το κάναμε σκόπιμα για να φανεί ξεκάθαρα ο καθαρά δεξιός πολιτικός τους λόγος.
Ένας από αυτούς ζητάει από τους πανεπιστημιακούς να καταθέσουν τις κομματικές τους ταυτότητες γιατί «η λαϊκή συνέλευση έχει υπερψηφίσει την κατάργηση των κομμάτων»(!!!). Φυσικά, επαναλαμβάνει με απόλυτη ακρίβεια, την κυβερνητική προπαγάνδα: κάθε κινητοποίηση εργαζομένων καταγγέλλεται από την κυβέρνηση ως «συντεχνιακή» και «πολιτικά καθοδηγούμενη». Η Διαμαντοπούλου για να περάσει το νόμο-έκτρωμα για την παιδεία ισχυρίζεται ότι με το νόμο «καταργείται η κομματοκρατία στα Πανεπιστήμια».
Αλλά… πολύ πιο αποκαλυπτικός είναι ένας άλλος ομιλητής, ο οποίος καταχειροκροτείται από την ομάδα των «ακομμάτιστων-απολίτικων», και ο οποίος σε έξαλλη κατάσταση καταγγέλλει ότι τα Πανεπιστήμια διοικούνται από την… Αριστερά!
«Όταν γίνονται συνελεύσεις και είναι μόνο τα αριστερά κόμματα ΠΣΚ και ΕΑΑΚ, το ΠΣΚ είναι ουσιαστικά η νεολαία του ΚΚΕ και το ΕΑΑΚ είναι όλοι αναρχικοί κατά το πλείστον και οι υπόλοιποι αριστεροί που προσπαθούν να είναι μαζί τους αυτά είναι ακαδημαϊκή ελευθερία;».
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δήθεν «ακομμάτιστοι-απολίτικοι» αποκαλύπτουν με τραμπουκισμούς απέναντι στην Αριστερά την πραγματική τους δεξιά-ακροδεξιά πολιτική τους ταυτότητα. Επανειλημμένα έχουν τραμπουκίσει απέναντι σε οργανώσεις και αγωνιστές της Αριστεράς και υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες. Αρκετά με την ανοχή. Θα πρέπει επειγόντως η μεγάλη πλειοψηφία των αγωνιστών της πλατείας να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα γιατί όσο δεν αντιμετωπίζεται τόσο θα μεγαλώνει το θράσος τους. Οι δήθεν «ακομμάτιστοι-απολίτικοι» να απομονωθούν με συντονισμένες προσπάθειες και να καταγγελθούν ως αυτό που είναι: εκφραστές μια δεξιάς, αντικινηματικής πολιτικής που ελάχιστα διαφέρουν από την κυβερνητική πολιτική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει ένα τμήμα ανθρώπων οι οποίοι συμμετέχουν στα τεκταινόμενα της πλατείας, που ειλικρινά, απογοητευμένοι από τα κόμματα και την κοινοβουλευτική πολιτική πρακτική, συντάσσονται με «αντικομματικές λογικές» χωρίς να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες μιας τέτοιας στάσης. Πρόκειται για ανθρώπους με πολύ μικρή (έως ανύπαρκτη) κινηματική εμπλοκή και εμπειρία. Το γεγονός αυτό ωστόσο κάνει πιο επικίνδυνους όσους συνειδητά μετέχουν στον ακροδεξιό σκληρό πυρήνα των δήθεν «ακομμάτιστων-απολίτικων». Καμουφλαρισμένοι ανάμεσα στο πλήθος, άλλοτε κρύβοντας και άλλοτε αποκαλύπτοντας τη δεξιά πολιτική τους ταυτότητα προσπαθούν να διαλύσουν τη συνέλευση ή να την ελέγξουν πολιτικά. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αναμονή και αδράνεια. Τα χτεσινά γεγονότα θα πρέπει να λειτουργήσουν ως καμπανάκι. Έρχονται πολύ δύσκολες εποχές (νέα έκρηξη της ανεργίας, νέα μνημόνια, ενδεχόμενη αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ) που σημαίνει νέα μεγάλη ένταση των ταξικών αγώνων. Σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που λειτουργούν ως Πέμπτη φάλαγγα του εχθρού μέσα στις ίδιες μας τις γραμμές!
Και ασφαλώς…
…όλα αυτά δεν θα πρέπει να μας αποσπάσουν από την πάλη ενάντια στο νόμο έκτρωμα της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια που απειλούν να καταργήσουν κατακτήσεις δεκαετιών για το κίνημα, με κορυφαίο ασφαλώς την κατάργηση του ασύλου. Δείτε, λοιπόν, τις ομιλίες των πανεπιστημιακών, αλλά και τις απαντήσεις τους στη συζήτηση. Δίνουν επαρκείς απαντήσεις στην προπαγάνδα κυβέρνησης και των φερέφωνών της.
Άγγελος Καλοδούκας
Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Λάζαρος Απέκης τέως πρόεδρος ΠΟΣΔΕΠ.
Αντρέας Νοταράς λέκτορας στο Πάντειο.
Σταύρος Παναγιωτίδης μεταπτυχιακός φοιτητής.
Κώστας Δουζίνας αντιπρύτανης Birkbeck Πανεπιστημίου Λονδίνου.
Η συζήτηση με τους παρευρισκόμενους.
Φωτογραφίες…
Category: Χωρίς κατηγορία
Χαιρετιζω το μπλογκ με μεγαλη εκτιμηση για την προσφορα του. Πολλες φορες εχω βρει εδω μεσα ωραια ρεπορταζ, καταπληκτικα βιντεο και ενδιαφερουσες συνεντευξεις.
Θα ηθελα ομως να σχολιασω το κειμενο που εγραψε ο Αγγελος για να συνοδευσει την καλυψη της εκδηλωσης για τα πανεπιστημια.
Πρωτη φορα διαβαζω εδω μεσα τοσο αστοχο αρθρο. Μου φαινεται συγκρισιμο με τις αποψεις των ανθρωπων που «καταγγελει» ως «Πέμπτη φάλαγγα του εχθρού μέσα στις ίδιες μας τις γραμμές» (Αν ειναι ποτε δυνατον!!!).
Καταγγελεις τους «ακοματιστους» ως εχθρους, αν εχω καταβει καλα. Αναπαραγουν λες, ακροδεξια πολιτικη. Καταγγελεις λοιπον τη πλειοψηφια του ελληνικου (και οχι μονο) λαου και οσων συμετεχουν στο κινημα των πλατειων και μαζι με αυτους και εμενα. Εμενα με βαζεις μαλον στην ομαδα «με πολύ μικρή (έως ανύπαρκτη) κινηματική εμπλοκή και εμπειρία».
Πρεπει καποια στιγμη να το αποδεχτειτε ρε παιδια. Ο κοσμος εχει μπουχτησει με τα κοματα, τις παραταξεις και τις γραμμες τους. Δεν θελει πια να τα ακουει καν. Ειναι ακροδεξια αποψη να λενε για οριζοντιες δομες και αμεση δημοκρατια χωρις κοματα και αντιπροσωπους? Μαλον το αντιθετο. Και αν καποιοι δεν εκφραζονται «σωστα» (για σενα) πρεπει μαλον να τους ακους πιο προσεχτικα. Αν καποιοι τσουβαλιαζουν ολη την αριστερα και τις αποδιδουν ευθυνες, δεν φταινε αυτοι, μαλλον εσεις.
Γιατι εδω που τα λεμε, η κατασταση στα πανεπιστημια ειναι χειροτερη απο την βουλη. (πρωσωπικη εμπειρια). Τοση φωνη και τοσο ξεκατινιασμα σε συνελευση δεν εχω ξανακουσει. Ειναι πια μαρτυριο να συμετεχεις σε μια τετοια διαδικασια. Δεν εχουν καθολου αδικο για την κομματικοποιηση στα πανεπιστημια. Και η (εξωκοινοβουλευτικη) αριστερα εχει και αυτη μεριδιο ευθυνης γιατι συμετεχει και αναπαραγει την κατασταση αυτη.
Αρκετα με τον αυταρχισμο, οσοι δεν ενστερνιζονται τις αποψεις σου δεν ειναι απαραιτητα εχθροι. Πιο επικινδυνες μου φαινονται οι δικες σου αποψεις παρα αυτες που ακουσα στο βιντεο της συζητησης.
Έλεος με τις γενικεύσεις των «ακομμάτιστων»!
Γράφει ο Σήφης:
«Γιατι εδω που τα λεμε, η κατασταση στα πανεπιστημια ειναι χειροτερη απο την βουλη. (πρωσωπικη εμπειρια). Τοση φωνη και τοσο ξεκατινιασμα σε συνελευση δεν εχω ξανακουσει. Ειναι πια μαρτυριο να συμετεχεις σε μια τετοια διαδικασια. Δεν εχουν καθολου αδικο για την κομματικοποιηση στα πανεπιστημια. Και η (εξωκοινοβουλευτικη) αριστερα εχει και αυτη μεριδιο ευθυνης γιατι συμετεχει και αναπαραγει την κατασταση αυτή».
Ακριβώς τα «επιχειρήματα» της Διαμαντοπούλου!
Ε, λοιπόν όχι!
Τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα χάρις στους αγώνες της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς λειτουργούν με τον πιο δημοκρατικό τρόπο για αστικό καθεστώς! Χάρις στους αγώνες υπάρχει το άσυλο, που τόσο πολύ έχει βοηθήσει τους αγώνες μεταναστών και Ελλήνων. Υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις με δύναμη όσο σε κανέναν άλλο θεσμό του κράτους που προωθούν τους αγώνες κατά της κυβέρνησης και του νεοφιλελευθερισμού. Σε ποιο άλλο θεσμό στην Ελλάδα έχει προχωρήσει η όποια τιμωρία διεφθαρμένων στελεχών όπως στα πανεπιστήμια χάρις στους αγώνες φοιτητών και καθηγητών (όπως λένε και οι συνδικαλιστές καθηγητές στις ομιλίες τους);
Καλά τα λέει ο Άγγελος, και λίγα λέει. Ο σκληρός πυρήνας των «ακομμάτιστων» αποτελείται από ελάχιστα καμουφλαρισμένους ακροδεξιούς. Το μίσος για την αριστερά αποτελεί την απόδειξη.
Δηλαδή όποιος είναι ακομμάτιστος είναι και δεξιός εν” ολίγοις έστω κι αν δεν το ξέρει. Είναι δεξιός είτε κρυφά είτε λόγω ηλιθιότητας.
Το να είναι κάποιος αριστερός από ηθική και φιλοσοφική άποψη και να ξερνάει πάνω στον ολοκληρωτισμό, την ακαμψία, τον δογματισμό των περισσότερων αριστερών κομμάτων, παίζει σαν ενδεχόμενο;
Όχι ε; Έτσι συνεχίστε και θα συμπορευτείτε με πολλούς νέους αγωνιστές, να είστε σίγουροι. Να γιατί ο κόσμος θέλει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό. Σε αυτό το κείμενο παίρνουμε ένα καλό δείγμα από το τι απωθεί τον κόσμο από την αριστερά κι ας είναι το ταξικό του συμφέρον αλλά και η πολιτική άποψη περισσότερο κοντά της από οποιονδήποτε πολιτικό χώρο.
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτε με τον άνθρωπο που έγραψε το κείμενο. Και κάλλιστα μπορεί να έχει δίκιο για την ομάδα που λέει και να μην ήταν και καθόλου αθώα η παρέμβαση ούτε η στάση τους. Όταν όμως εξελίσσεται ουσιαστικά σε επίθεση στους ακαπέλωτους της πλατείας που είτε είναι κρυφοδεξιοί είτε πανηλίθιοι αγόμενοι από τους κρυφοδεξιούς, κάπου ξεφεύγει το πράγμα και γίνεται αυθαίρετο, διχαστικό, διασπαστικό.
Κατ’ αρχήν από αυτό εδώ το μπλογκ, έχουμε επανειλημμένα εκφραστεί με τον πιο θετικό τρόπο για το κίνημα των πλατειών σε αντίθεση με άλλα αριστερά μπλογκ που έχουν πολλές επιφυλάξεις (Μια παρέμβαση για τα γεγονότα της πλατείας Συντάγματος, Η πλατεία της αγανάκτησης, η πλατεία της εξέγερσης). Έχουμε επίσης συστηματικά καλύψει με ρεπορτάζ, φωτογραφικά και με βίντεο τα τεκταινόμενα στο Σύνταγμα.
Στο κείμενο μου δεν χαρακτηρίζω όλους όσους δηλώνουν «ακομμάτιστοι» ηλίθιους ή δεξιούς. Αναφέρθηκα, ευθέως και χωρίς περιστροφές, στην ομάδα που συνειδητά και οργανωμένα παρεμβαίνει στη συνέλευση καθυβρίζοντας την Αριστερά και τραμπουκίζοντας σε όποιον τολμά να δηλώνει την πολιτική του ταυτότητα (εκτός φυσικά όσων κρατούν ελληνικά λάβαρα και σημαίες, αυτοί βρίσκονται στο απυρόβλητο αυτής της ακροδεξιάς ομάδας). Αυτό που με αγανάκτησε, και για αυτό έγραψα όσα γράφω, είναι ότι για πολλοστή φορά αυτή η ομάδα τραμπουκάρει συνδικαλιστές που βρίσκονται σε κινητοποίηση.
Νομίζω ότι η αριστερά αυτό τον καιρό αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες του κόσμου που ζητάνε αλλαγή. Βέβαια αυτός ο αφθορμητισμός, αυτήμη όρεξη για αλλαγή δεν περνάει από μία συνείδηση (ιδίως ταξική) αλλά από μία οργή. Και η σκέτη οργή όπως στον Λονδίνο δεν έχει αποτέλεσμα (την προτιμούμε την οργή από το τίποτα).
Ο κόσμος παρ´ όλα αυτα πέφτει θύμα της προπαγάνδας για τα κόμματα. Και ευθύνη έχει το σύστημα με τις δηλώσεις Πάγκαλου, τους ρουφιάνους (που κάποιοι ήρθαν και στη πλατεία την Κυριακή και λέγανε βλακείες για τον αγωνιστή´ Απέκη λες και δεν τον ήξεραν).
Ευθύνη όμως έχει και η Αριστερά. Αλλά ποια Αριστερά ρε Σήφη και ποια κόμματα. Για μένα ένα κομμάτι της αριστεράς στο κίνημα των πλατειών υποτάχθηκε και προσκύνησε την αυτονομία (με την έννοια «ολοι τα ίδια κακά είστε» και είτε απήχε όπως το ΚΚΕ, είτε πήρε στάση άμυνας όπως ο ΣΥΝ, είτε Ευλογούσε τον Πατριωτικό ξεσηκωμό ώστε η Ελλάδα να μην γίνει μπανανία.
ΑΡΑ τι λες τώρα ότι όλοι μπουχτήσαμε κτλ. Ίδια η μοίρα της επαναστατικής Αριστεράς που προσπαθεί να στηρίξει τον κόσμο (παρ´ όλο το μέγεθος και τα λίγα χρόνια που δρα) και να συγκρουστεί όχι με αυτόν αλλά με τις μικροαστικές αντιλήψεις του και ίδια οι χαζομάρες της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Είμαι 24 και έχω βαρεθεί να απολογούμαι για τα λάθη το ΚΚΕ και του ΣΥΝ, να παλεύω με τον άκριτο αναρχισμό και την αντιδραστική (πολλές φορές) αυτονομιά. Ο κόσμος στην πλατεία ρωτάει τι θα κάνουμε και κάποιες οργανώσεις δεν ΜΠΟΡΟΥΝ να απαντήσουν!
Θα πρέπει η Αριστερά να συγκρούεται (μεταφορικά) να πηγαίνει να βρίσκει τον κόσμο να τον πείθει και να του όραμα και σχέδιο. Κάποια αριστερά το κάνει και έχει και αποτελέσματα!!!
Γιώργος Κ. Μέλος ΔΕΑ, Πάτρα
Ο κόσμος ρωτά πχ για την ακροδεξιά, τον φασισμό και όλοι βάζουν το κεφάλι στο χώμα.
Οκ, μπορεί να ήμουν επηρεασμένος από τις πολλές πρόσφατες συζητήσεις που έχω με φίλους με παρόμοιο περιεχόμενο και να παρεξήγησα. Μπαρδόν 😛
Η όλη συζήτηση περιλαμβάνει δύο θέματα:
1. Την πλατεία Συντάγματος έναν πραγματικό δοκιμαστικό σωλήνα όπου πολλά δοκιμάστηκαν και πολλά έγιναν. ¨Ένα από αυτά ήταν και η προσπάθεια οργανωμένων ομάδων που καλυμμένοι πίσω από το ακομμάτιστο και ειρηνιστικό που κάποια στιγμή φαινόταν να κυριαρχεί και στο πάνω και στο κάτω μέρος της πλατείας, έχυναν την απολιτική και ακροδεξιά εθνικιστική προπαγάνδα τους όπου μπορούσαν καλυμμένοι πίσω από ένα μεγάλο αδιαμόρφωτο κομμάτι κόσμου που πλημμύριζε το Σύνταγμα. Κάποιες σημαίες εδώ, κάποια συνθήματα εκεί, πολλές συζητήσεις και πηγαδάκια παντού φρόντιζαν να περνάνε το μήνυμα της υποταγής στο εθνικό συμφέρον στην ειρηνική παρουσία απέναντι σε μία κυβέρνηση με εφαρμοζόμενη πολιτική βαθύτατα ταξική και κατασταλτική. Σε ένα ακροατήριο εξατομικοποιημένο και διαταξικό – εργάτες και μικροαστοί – σε μεγάλο βαθμό χωρίς προηγούμενη οργανωμένη πολιτική εμπειρία χωρίς γνώση της οργανωμένης συλλογικής πάλης και μέσα στην ψυχολογία του γνήσια αγανακτισμένου από τα μέτρα που τον συνθλίβουν, τέτοιες τακτικές της υπόγειας προπαγάνδας μπορούν να έχουν άμεσο αποτέλεσμα με ορατό κίνδυνο την μετατόπιση ενός μεγάλου τμήματος της πλατείας προς ακραίες δεξιές απόψεις και πρακτικές.
Δυστυχώς το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς δεν είδε τους κινδύνους από τέτοιες δράσεις και είτε ένα κομμάτι απορροφήθηκε από το κλίμα της «άμεσης δημοκρατίας» είτε απλά προπαγάνδιζε με τον γνωστό τρόπο στο γενικότερο κλίμα. Μόνον κάποιες οργανώσεις και αναρχικές ομάδες είδαν τον ορατό κίνδυνο και παρέβηκαν ενάντια στον πασιφισμό και στο εθνικό συμφέρον και σε κάποιες περιπτώσεις πιο δυναμικά απέναντι σε οργανωμένες δυνάμεις του φασισμού που εμφανιστήκαν ανοιχτά.
Σήμερα το «κίνημα της πλ. Συντάγματος» βρίσκεται σε κρίσιμο μονοπάτι, καθότι μετά την ατέρμονη παρουσία στην πλατεία για δύο μήνες χωρίς καμιά ορατή νίκη ή έστω υποχώρηση της κυβέρνησης σε κάποιο σημείο, θα είναι εμφανής η υποχώρηση της μαζικότητας και της αγωνιστικότητας με ορατό κίνδυνο η φθίνουσα πορεία, τουλάχιστον ας μην πέσει έστω και την τελευταία στιγμή στα χέρια της ακροδεξιάς.
Με την ευκαιρία είναι απαραίτητος και ένας απολογισμός των γεγονότων του καλοκαιριού στην πλατεία, η όλη φιλολογία περί «άμεσης δημοκρατίας».
2. Το μέτωπο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει ανακηρυχτεί ως η μετωπίδα της αναρρυθμίσεων ήδη από την εποχή της κυβέρνησης Καραμανλή με το άρθρο 16 όπου πραγματικά συντρίφτηκε η κυβέρνηση. Η νέα προσπάθεια της κυβέρνησης ΓΑΠ είναι ενδεικτική. Μέσα στον Αύγουστο εισάγει έναν νόμο που κυριολεκτικά ανατρέπει τα πάντα, κερδίζει την πλήρη ομοθυμία ΝΔ-ΛΑΟΣ-Μπακογιάννη, και για πρώτη φορά στην ιστορία της Βουλής ένας νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση παίρνει τέτοια κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Γιατί πέρα από τα προφανή οικονομικά οφέλη – καταβαράθρωση των δημοσίων δαπανών για ΑΕΙ-ΤΕΙ και τα οφέλη για την ιδιωτική παιδεία – είναι προάγγελος δύο διαθέσεων:
I. Μία νέα περίοδο συναίνεσης και συμμαχιών από ΛΑΟΣ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και προετοιμασία κεντροδεξιών συμμαχιών που δεν έχει να κάνει μόνον με την πιθανή αδυναμία αυτοδύναμων κυβερνήσεων, αλλά και με την ανάγκη δημιουργίας ευρύτερου κλίματος εθνικής συναίνεσης στην κοινωνία.
II. Η κατάργηση του ασύλου διακαής πόθος πολλών εδώ και δύο δεκαετίες, γίνεται η σημαία και η προειδοποίηση για ακόμα πιο άγρια καταστολή για τους διαφαινόμενους αγώνες αλλά και για κάθε πυρήνα και προσπάθεια πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης για το άμεσο χρονικό διάστημα.
Ναι, υπάρχουν πολλά στραβά στον χώρος των ΑΕΙ-ΤΕΙ, αλλά αυτή την στιγμή, όταν σου επιτίθεται το θηρίο και σε κόβει κομμάτια, κάθε τέτοια συζήτηση δεν είναι απλά άχρηστη αλλά και ηττοπαθής και δίνει κάθε δικαιολόγηση στον εχθρό να χώσει ακόμα πιο βαθειά τα δόντια του.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και πονηροί και η αριστερά πρέπει να λάβει υπόψη ότι πλην των δικών της παρεμβάσεων (και προβλημάτων) υπάρχουν και άλλες πολιτικές δυνάμεις που υπάρχουν παρεμβαίνουν σχεδιάζουν και έχουν σαφείς στόχους (και φυσικά όλο το κράτος μαζί τους). Και δεν είναι απαραίτητα η χα.
προσπαθω να υπολογίσω τα χρήματα που ξόδεψα για την δημόσια παιδεία για δύο παιδιά μέχρι να μπούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και το ποσόν είναι οικονομίες μιάς ζωής. Τωρα βέβαια που είναι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τα πράγματα είναι ξεκάθαρα…..
Εάν ακόμα νομίζεται ότι οι απολίτικοι είναι ακροδεξιοί είστε τραγικά φιμωμένοι,οπισθοδρομικοί .
Για το έργο που παράγουν τα ΄κοματικά ιδρύματα θέλετε να το αξιολογήσετε η δεν βαριέσαι …. προτεραιότητα έχει το κόμα.
Ειλικρινά εάν θα ήμουν εκπαιδευτικός θα ντρεπόμουν.
Δεν σε έπιασα Γιάννη μου. Γιατί πρέπει να ντρέπονται οι εκπαιδευτικοί;
Επίσης το site δεν είπε τους απολίτικους ακροδεξιούς-απλά ολοι οι ακροδεξιοί το παίζουν συχνά απολίτικοι για να ψαρέψουν στα θολά. (δες απάντηση Άγγελου Καλοδούκα παραπάνω)
Ρηχη αναγνωση και εκτιμηση του φαινομενου » αγανακτισμενοι φοιτητες».Τα χτεσινα γεγονοτα σε «ακυρωνουν».Κοντρα στο συνολο των παραταξεων,κερδιζουν γενικες συνελευσεις και μαλιστα σε μαζικες σχολες.Δεν ειναι ουτε ακροδεξιοι ,ουτε απολιτικοι ΟΥΤΕ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ.ΑΠΛΩς ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.αν επιμενετε σε τετοιες σαθρες εκτιμησεις, ας εισαστε ετοιμοι για τον ενταφιασμο του πολιτικου πτωματος που λεγεται φοιτιτικο κινημα.