Subscribe via RSS Feed
Εκτυπώστε το Εκτυπώστε το

Συναίνεση τέλος για τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος



(Στο τέλος της δημοσίευσης υπάρχει ένα φωτογραφικό ρεπορτάζ με τους διαδηλωτές του Συντάγματος)

Συναίνεση (από καθεστωτικά κόμματα και ΜΜΕ) τέλος για τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος. Μετά τους προπηλακισμούς βουλευτών σε Αθήνα και Κέρκυρα, και τον εξευτελισμό του γλοιώδους κυβερνητικού εκπροσώπου, του Γ. Πεταλωτή, η κυβερνητική προπαγάνδα των Πρετεντέρηδων οργίασε: κινδυνεύει η «δημοκρατία» από το ανεύθυνο πλήθος, ο προπηλακισμός βουλευτών εξισώνεται με «προσβολή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας», η οποία κερδήθηκε με «αίμα και θυσίες από τον ελληνικό λαό».

Μετά τη Δαμανάκη και άλλοι πρώην «αριστεροί» συντάχθηκαν με τη νεοφιλελεύθερη συμμορία που κυβερνά τη χώρα. Ο Δημήτρης Δανίκας, στο φιλοκυβερνητικό Βήμα καθυβρίζει τους διαδηλωτές προσάπτοντάς τους «Κτηνώδη Δύναμη Ογκώδη Άγνοια».[i] Ο ίδιος, εδώ και καιρό, έχει προστεθεί στη κτηνώδη προπαγανδιστική μηχανή του Πρετεντέρη εμφανιζόμενος συχνά-πυκνά στην εκπομπή του «Ανατροπή» (ανατροπή προφανώς της αλήθειας). Οι γκαιμπελίσκοι θα έπρεπε να ντρέπονται αλλά… που τέτοια τσίπα! Παρουσιάζονται ως τιμητές αυτοί που (ήσαν και είναι) υπάλληλοι ενός αργυρώνητου κρατικοδίαιτου προπαγανδιστικού μηχανισμού (αυτό των ΜΜΕ). Αποθέωση του μηχανισμού προπαγάνδας ήταν και το κείμενο των 32 «διανοουμένων» υπέρ της κυβέρνησης και του μνημονίου που υπογράφεται από κρατικοδίαιτους μανδαρίνους (μεταξύ των οποίων ο Διονύσης Σαββόπουλος που πρότεινε να στείλουμε τους μετανάστες χωρίς χαρτιά στα «ξερονήσια», μέχρι την πανεπιστημιακό Βάσω Κιντή, που διαρρήγνυε τα ιμάτιά της για τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να απεργούμε εν μέσω Μνημονίου).[ii]

Ωστόσο, οι φιλοκυβερνητικές επιθέσεις κατά των διαδηλωτών του Συντάγματος είναι αναμενόμενες. Από αυτό εδώ το σάιτ, είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή ότι οι αντιρρήσεις («ειρηνιστικές», εύκολα ενσωματώσημες κ.λπ.) για τις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» στερούνταν βάσης. Πράγματι, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να χειριστούν τους διαδηλωτές του Συντάγματος ως βαλβίδα ασφαλείας που θα εκτόνωνε τη συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση. Να τους κρατήσουν δηλαδή σε πλαίσια κοινοβουλευτικού κρετινισμού, σεμνά και ταπεινά να διαμαρτυρηθούν και μετά να περιμένουν τις… επόμενες εκλογές για να ψηφίσουν τον επόμενο επιβήτορά τους.

Έκαναν λάθος υπολογισμούς. Στη σημερινή Ελλάδα το μίγμα είναι εκρηκτικό. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι εργαζόμενοι βρέθηκα στον 19ο αιώνα από πλευράς όχι μόνο εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και (για ένα αυξανόμενο τμήμα των εργαζομένων) βιοτικού επιπέδου. Κυβέρνηση και άρχουσα τάξη χρησιμοποίησαν την οικονομική κρίση για τη μεγαλύτερη, παγκόσμια, επίθεση στον κόσμο της εργασίας. Υπολόγισαν ότι με απανωτά και συνεχόμενα κτυπήματα στους εργαζόμενους θα τους αποδιοργάνωναν, θα τους οδηγούσαν στην απογοήτευση και την υποταγή. Μια συνταγή που είχε εφαρμόσει τη δεκαετία του 1980 η Μάργκαρετ Θάτσερ στη Βρετανία (αν και, για να είμαστε δίκαιοι, με κατά πολύ λιγότερη ένταση και αποτελέσματα από τη σημερινή συμμορία του ΠΑΣΟΚ).

Αλλά…

….στην Ελλάδα έχουμε τη μεγαλύτερη πανευρωπαϊκά Αριστερά, το ισχυρότερο αντιεξουσιαστικό κίνημα, τις περισσότερες απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ η μνήμη του Δεκέμβρη 2008 είναι ακόμα νωπή. Η εποχή της μεταπολίτευσης μπορεί να έχει πλέον παρέλθει (από την άποψη του πολιτικοκοινωνικού μπλοκ που εξασφάλιζε την ισορροπία του αστικού καθεστώτος) αλλά τα ιδανικά του κινήματος της μεταπολίτευσης παραμένουν εδώ: πραγματική δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, που σε ένα ικανό τμήμα των εργαζομένων εξισώνονται με τα σοσιαλιστικά ιδανικά.

Αυτά λοιπόν βρίσκονται στο κοινωνικό υπόβαθρο και δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση στη σημερινή Ελλάδα.

Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά, η επίσημη Αριστερά βρίσκεται πολύ μακριά από τις απαιτήσεις της περιόδου. Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε για τους προπηλακισμούς βουλευτών και κυβερνητικών αξιωματούχων ότι «δεν το εγκρίνω, δεν το επικροτώ» αλλά και υπερασπίστηκε τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό λέγοντας ότι αυτές οι επιθέσεις δεν αποτελούν «επίθεση στον κοινοβουλευτισμό».

Έλεος σύντροφε Τσίπρα. Οι επιθέσεις κατά βουλευτών είναι αποτέλεσμα της ταξικής πόλωσης στη χώρα και αποτέλεσμα είναι και η αμφισβήτηση από τους εργαζόμενους του κοινοβουλευτικού κρετινισμού που πλασάρεται ως δήθεν «η μοναδική υπαρκτή δημοκρατία». Το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου με τον πιο χοντροκομμένο τρόπο αποκάλυψε την ουσία του κοινοβουλευτισμού. Με απίστευτο κυνισμό έλεγε ψέματα στους ψηφοφόρους του την ίδια στιγμή που προετοίμαζε συνειδητά με το ΔΝΤ, ως εκ προμελέτης εγκληματίας, την επιστροφή της χώρα στον 19ο αιώνα. Η ουσία του κοινοβουλευτισμού είναι ακριβώς αυτή: δήθεν «αντιπρόσωποι του έθνους» που εκλέγονται από παθητικούς ψηφοφόρους, που αποδέχονται, ως μοιραίοι Τρώες, κάθε τέσσερα χρόνια να τους εμπαίζουν ασήμαντοι καιροσκόποι δημαγωγοί όπως ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς. Αδύναμοι, εξατομικευμένοι ψηφοφόροι του καναπέ, χωρίς αυτούς δεν υπάρχει κοινοβουλευτισμός.

Στις σημερινές συνθήκες, η άνευ όρων υπεράσπιση του κοινοβουλευτισμού είναι πολιτικά επικίνδυνη για τον κόσμο της εργασίας. Όταν η άρχουσα τάξη αποφασίζει να περάσει ισοπεδωτικά μέτρα κατά των εργαζομένων μπορεί να το κάνει χρησιμοποιώντας τη «δημοκρατική νομιμοποίηση» του κοινοβουλίου. Και αυτό κάνει σήμερα, ποδοπατώντας και, τα πολύ περιορισμένα ούτως ή άλλως, αστικά δημοκρατικά δικαιώματα, εξευτελίζοντας το ίδιο το αστικό σύνταγμα και προετοιμάζοντας το έδαφος για ένα αυταρχικό κοινοβουλευτισμό του είδους που επικρατούσε στην Ελλάδα πριν τη μεταπολίτευση του 1974:

«Ήδη το «δημοκρατικό» ΒΗΜΑ θέτει το ερώτημα, σε δημοσκόπησή του, κατά πόσο οι πολίτες είναι έτοιμοι να δεχθούν μια ισχυρή προσωπικότητα με έκτακτες εξουσίες, υπεράνω κομμάτων και Βουλής- αυτό που στα καφενεία ακούγεται πιο απλά, κατά το «ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται» (απάντησε θετικά το 22%)».[iii]

Όταν λοιπόν η ταξική πάλη οξύνεται σε αυτό το βαθμό αποτελεί καθήκον της Αριστεράς να επαναφέρει τη δυνατότητα μια άλλης κοινωνίας. Της κοινωνίας των εργατικών Συμβουλίων, της δυνατότητας ανάκλησης των εκλεγμένων αντιπροσώπων, της διακυβέρνησης με λαϊκές συνελεύσεις στους χώρους εργασίας και τις γειτονιές. Ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός δεν αποτελεί «δημοκρατικό» μονόδρομο.

Αλλά και το άλλο κόμμα της επίσημης Αριστεράς, το ΚΚΕ, απέδειξε, για άλλη μια φορά, το πόσο καθεστωτικό κόμμα είναι. Η δήλωση της Παπαρήγα υπέρ του ευρώ[iv] αποτελεί πράξη στήριξης των επιλογών της άρχουσας τάξης, πράγμα που το αντελήφθησαν όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις. Η Παπαρήγα και το ΚΚΕ εισέπραξαν για τη στάση τους τα εύσχημα από την προπαγανδίστρια του νεοφιλελευθερισμού του καναλιού του Σκάι που δήλωσε ικανοποιημένη από τη δήλωση της Παπαρήγα. Με τα λόγια της Κατερίνας Ακριβοπούλου:

«Το ΚΚΕ είναι το κατ’ εξοχήν καθεστωτικό κόμμα».

Η ίδια άλλωστε αποκάλυψε ότι κυβερνητικοί παράγοντες της δήλωσαν ότι :

«Όσο ηγούνται των κινητοποιήσεων ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ, δεν ανησυχούμε. Όταν θα βγει η νεολαία και οι ομάδες που δεν ελέγχονται τότε θα αρχίσουμε να ανησυχούμε».[v]

Και πράγματι το ΚΚΕ στη μακρά ιστορία του, εκτός των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 1920, έχει αποδειχθεί καθεστωτικό κόμμα. Στη δεκαετία του 1930 παρέδιδε το κίνημα στους φιλελεύθερους του Βενιζέλου για να εμποδίσει δήθεν την πορεία προς τη δικτατορία (σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβενα), πράγμα που βέβαια δεν απέτρεψε τη δικτατορία του Μεταξά (που πραγματοποιήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη των «συμμάχων» του ΚΚΕ!).[vi] Στην κατοχή μετέτρεψε το ΕΑΜ σε «εθνική συμμαχία» με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα τη συντριβή του μεγαλύτερου λαϊκού κινήματος της ιστορίας της χώρας. Τη δεκαετία του 1960 μετέτρεψε την ΕΔΑ σε ουρά της Ένωσης Κέντρου. Σήμερα με την πολιτική γραμμή «τίποτα δεν θα αλλάξει παρά μόνο αν στις επόμενες εκλογές ψηφήσετε το ΚΚΕ» αναδεικνύεται στο κατ’ εξοχήν κόμμα του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Θεσμική αντιπολίτευση, σχεδόν μηδενικές κινητοποιήσεις, εχθρότητα σε οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια της απόλυτης νομιμότητας (η καταγγελία από το ΚΚΕ του Δεκέμβρη 2008 αποτελεί την κορύφωση της στήριξης του αστικού καθεστώτος «στα δύσκολα» από αυτό το κόμμα).

Η πρόταση Αλαβάνου[vii] για αποχώρηση των βουλευτών της Αριστεράς από τη βουλή θα έσωζε την τιμή της κοινοβουλευτικής Αριστεράς ενώ ταυτόχρονα θα αποτελούσε άλλη μια προτροπή για ακόμα περισσότερες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, πράγμα που θα μεγέθυνε και την επιρροή της Αριστεράς γενικότερα. Ωστόσο και τα δυο κοινοβουλευτικά κόμματα απέρριψαν την πρόταση Αλαβάνου.

Παρά τις ανεπάρκειες της επίσημης Αριστεράς, το ξαναλέμε, το κίνημα στη Ελλάδα είναι όχι μόνο μαζικό και δυναμικό αλλά και διαρκώς γεννά νέες δυνατότητες. Τα τεκταινόμενα σήμερα στις πλατείες της χώρας δεν αποτελούν έκφραση απλά ενός ασυνείδητου «αυθόρμητου». Αποτελούν, πέρα από έκφραση της συσσωρευμένης αγανάκτησης, πραγματώσεις που απορρέουν από ένα κίνημα που παρά την έλλειψη ηγεσίας από την Αριστερά και τις ριζοσπαστικές δυνάμεις, έχει πλέον συσσωρεύσει εμπειρία αγώνων και αναζητά έκφραση μέσω κινηματικών διαδικασιών. Οι γενικές συνελεύσεις στις πλατείες δεν μπορούν σίγουρα να αποτελέσουν εναλλακτική πρόταση πολιτικής παρέμβασης στην κεντρική πολιτική σκηνή, ωστόσο ανοίγουν μεγάλες προοπτικές για τις επαναστατικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις.

Αυτός είναι ο λόγος που αύριο, την Κυριακή 5 Ιούνη, πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να δώσουν το παρών στη συγκέντρωση του Συντάγματος. Η πλατεία αύριο πρέπει να βουλιάξει από την προσέλευση του κόσμου!

Άγγελος Κ

Share

Category: Εσωτερικά



Σχόλια (15)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Ο/Η τριστάν λέει:

    για μία ακόμα φορά εξαιρετικές θέσεις! Τι δουλειά έχει η αριστερά στον αστικό διάλογο (γιατί αυτό είναι το κοινοβούλιο). Δεν μας ενδιαφέρουν οι έριδες και τα κουτσομπολιά των αστών «δημοκρατών» που ανακάλυψαν το κοινοβούλιο για να μην αλληλοσφάζονται. Η αριστερά στο κοινοβούλιο είναι αποκομμένη απο τη κοινωνική της βάση, απο το έδαφος που μπορεί να την βοηθήσει να ανθήσει. Είναι η κομμένη κεφαλή του Τσιρκα που σαν τέτοια θέση έχει μόνο στο τσίρκο, και όχι στην κοινωνία.

    «Ω Κόμμα, μην κλειδώνεσαι στα δωμάτια, γίνε φίλος με τους ανθρώπους του δρόμου»
    (Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι)

  2. Ο/Η markos λέει:

    Προειδοποίηση προς τους φίλους της πλατείας.
    Μην είστε αφελείς. Με γιαούρτια και φωνάζοντας αέρα δεν κάνετε απολύτως τίποτε.
    Οργανωθείτε γιατί ο ταξικός αγώνας είναι μακροχρόνιος.

  3. Ο/Η papageorgiou grorgia λέει:

    brabo. μπηκα πρωτη φορα στο blog σας,εξαιρετικο το κειμενο

  4. Ο/Η pokerface λέει:

    Πωπω, το βρήκαμε το πρόβλημα μας! Μας φταίει οτι η Αριστερά είναι στο κοινοβούλιο. Δηλαδή αν έφευγε απο το κοινοβούλιο, θα άλλαζαν όλα. Οι προλεταριακές στρατιές θα ζωνόντουσαν τα φισικλίκια, τα συνδικάτα θα εξοπλίζαν τους εργάτες και τα Χειμερινά Ανάκτορα θα ήταν θέμα χρόνου πριν πέσουν.

    Ο λαϊκισμός του να παραφράζεις φράσεις για να χωρέσουν στο ιδεολόγημα σου είχα πάντα την εντύπωση ότι ήταν ίδιον του ΚΚΕ. Τελικά ανακαλύπτω οτι το αντίστροφο ισχύει… Ευτυχώς δεν διαβάζουμε όλοι Χαφιεδοτυπία…

  5. Ο/Η Γιάννης Χ λέει:

    Δηλαδή, σύμφωνα με τον pokerface, ο Αλαβάνος διαβάζει Χαφιεδοτυπία;
    Λίγη σεμνότητα δεν θα έβλαπτε…

  6. Ο/Η pokerface λέει:

    Ξέρω γω; Νομίζει και αυτός οτι η Παπαρήγα έκανε δηλώσεις στήριξης του ευρώ;

  7. Ο/Η Γαβούρ λέει:

    Μα η Παπαρήγα δήλωσε «η λύση έξω από το ευρώ και τη δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» όπως λέει κι ο Ριζοσπάστης, άσχετα αν προσπαθεί μετά κόπων να το ερμηνεύσει ως «καταστροφική για τον καπιταλισμό», πράγμα που δεν συνάγεται από πουθενά. Το «καταστροφική» σκέτο αποθαρρύνει τον κόσμο να αποδεσμευτεί από το ευρώ.

    (άλλωστε δεν πρέπει να επικεντρώνουμε στο τι είναι καταστροφικό για τον καπιταλισμό αλλά στο τι είναι καταστροφικό ή δημιουργικό για τους εργάτες.)

  8. Ο/Η markos λέει:

    Ο οχλος της πλατείας δεν μπορεί να εμποδίσει τον ΓΑΠ να τυπώνει όλη μέρα πετσετάκια φεύγοντας από το ευρώ.
    Μόνο ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα μπορεί να τον σταματήσει.
    Για άλλη μια φορά η επαναστατική αριστερά είναι ανώριμη.

  9. Ο/Η pokerface λέει:

    Το ψέμα μεγάλε έχει κοντά ποδάρια. Η Παπαρήγα είπε ξεκάθαρα, για όσους δεν διαβάσαν τις δηλώσεις της απο το site της Χαφιεδοτυπίας, οτι θα είναι καταστροφική η έξοδος απο το ευρώ χωρίς άλλες αλλαγές, το πέρασμα στον σοσιαλισμό δηλαδή, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΣΑΙΟΥΣ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ. Ισχύει ή δεν ισχύει; Γιατί το να κατηγορείς το ΚΚΕ για φιλοευρωπαϊσμό ενώ στηρίζεις τον Αλαβάνο, ε, σόρι, αλλά πάει πολύ.

  10. Ο/Η ΙΟΚΑΣΤΗ λέει:

    Η υπάρχουσα κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι τύποις δημοκρατία και υποκριτική!!Ο λαός οδηγείται κάθε 4 χρόνια στην κάλπη όνυας ιδεολογικά χειραγωγημένος, του έχουν εξαγοράσει τη συνείδηση, ζει με την πολιτική τρομοκρατία και τον μαθαίνουν να θεωρεί αιώνιο τον καπιταλισμό!!Αυτή την παρωδία, ονομάζουν ΚΑΠΟΙΟΙ δημοκρατια!! αυτή δηλαδή που καταργεί δικαιώματα σε ργασία, υγεία, παιδεία,καθαρό περιβάλλον.Αυτή που βγάζει τις απεργίες παράνομες.Αυτή που στήνει εργατοδικεία και μαθητιδικεία!Αυτή που στήνει τον ΕΡΓΑΤΗ στον πάτο!! Καταστροφικό λοιπόν για τους εργάτες είναι τα τοίχοι που προσπαθούν να υψώσουν ανάμεσα στον λαό και την ταξική του οργάνωση που τον καλεί σε ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΡΑ!!ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!!!

  11. Ο/Η ΙΟΚΑΣΤΗ λέει:

    ΚΑΛΑ Ο ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΧΑΒΙΕΔΟΤΥΠΙΑΣ!!!

  12. Ο/Η fRED ASTaiR λέει:

    H παραγραφος με τα ιστορικές αναφορές για το κκε και τον καθεστωτικό χαρακτήρα του είναι πρόχειρη και εν πολλοίς ανιστόρητη.
    Στα υπόλοιπα πολύ καλό!

  13. Ο/Η Γαβούρ λέει:

    Η φράση της Παπαρήγα ήταν «η λύση έξω από το ευρώ και τη δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική»
    όπως λέει κι ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Κατάλαβες….μεγάλε; Εκτός αν ο Ριζοσπάστης είναι κι αυτός….Χαφιεδοσπάστης για σένα.
    Καλύτερα να ισχυριζόταν κανένας ότι ήταν «γλωσσικό ατόπημα» -αλλά φαντάζομαι αυτό θα καταργούσε το αλάθητο του «Πάπα».

    http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6276840&textCriteriaClause=%2B%CE%A0%CE%91%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%97%CE%93%CE%91+%2B%28%2B%22%CE%97+%CE%9B%CE%A5%CE%A3%CE%97+%CE%95%CE%9E%CE%A9+%CE%91%CE%A0%CE%9F+%CE%A4%CE%9F+%CE%95%CE%A5%CE%A1%CE%A9+%CE%9A%CE%91%CE%99+%CE%A4%CE%97+%CE%94%CE%A1%CE%91%CE%A7%CE%9C%CE%97%22+%29

  14. Ο/Η mplak jak λέει:

    Όπως έλεγε ο Berstein «Το κίνημα είναι το παν, ο σκοπός είναι τίποτα». Α!! ο Αλαβάνος! Μιλάμε για νέο Λένιν ή για Καρλ Μάρξ!!! Και για να πάψουν τα αστεία. Δεν γνωρίζει ο αρθρογράφος ότι αυτοί που κάναν το ΕΑΜ «εθνική συμμαχία» με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και μετέτρεψαν την ΕΔΑ σε ουρά της Ένωσης Κέντρου δεν είναι παρά οι πολιτικοί πρόγονοι του Αλαβάνου και του ΣΥΡΙΖΑ; Αν δεν το ξέρει καλύτερα θα ήταν να διαβάσει τα πρακτικά της 6ης και της 12 Ολομέλειας του ΚΚΕ και μια σειρά άλλα κείμενα. Δεν το πιστεύω όμως ότι δεν το γνωρίζει. Απλά αναπαράγει για το πιο επαναστατικό κόμμα της Δυτικής Ευρώπης, αν υπάρχει κάποιο άλλο ας μας πληροφορήσει ο κύριος αρθρογραφος, κάποιο υπαρκτο όμως και όχι κάποιο που έχει στη φαντασία του, την γνωστή εδώ και δεκαετίες προπαγάνδα του κάθε σοβαρού οπουρτουνιστή που σέβεται το εαυτό του. Επίσης κύριε αρθρογράφε καλό θα ήταν να μη βλέπεις τόσο πολύ ΣΚΑΙ. Δες και τίποτα άλλο. Τέλος ο ταξικός αγώνας δεν είναι μόνο μακρόχρονος, όπως λέει ο Μάρκος, είναι σκληρός, πολύ βρώμικος από τη μεριά της αστικής τάξης, χρειάζεται πανουργία, όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Γκυ Ντεμπορ, υπομονή, απίστευτο διάβασμα και θεωρητική και πρακτική δουλειά για εμβάθυνση στις βασικές αρχές του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού. Όσο για το κίνημα της πλατείας, το αυθόρμητο δεν φτάνει λέει η ιστορία, χρειάζεται οργάνωση, συνειδητοποίηση, ξεπέρασμα του αστικού ακτιβισμού που είναι διάχυτος στην πλατεία. Αν αυτό το κίνημα δεν θέσει το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας γρήγορα θα εκφυλιστεί, είτε στην πράσινη βροχούλα του Ντανιέλ Κον Μπεντιτ και τον άλλων μικροαστών και αυθόρμητων του Μάη, είτε ακόμη χειρότερα στην μαύρη νύχτα των κρυστάλλων.

  15. Ο/Η Γαβούρ λέει:

    Μα δεν πιστεύω να ταυτίζεται με τον Αλαβάνο ο συντάκτης επειδή υιοθέτησε μια πρότασή του! Πάντως είναι καλό που το ΚΚΕ ΑΝΑΘΕΩΡΕΙ σιγά-σιγά και απ’ότι άκουσα παρενέβη στη διαδήλωση της Αθήνας. Γιατί αλλιώς πώς θα ριζοσπαστικοποιηθεί το κίνημα; Σεχτάροντάς το;
    Όσο για το αν το ΚΚΕ είναι επαναστατικό κόμμα, άσε μας να μην το πιστεύουμε ΚΑΘΟΛΟΥ,jak.

Αφήστε μήνυμα