Subscribe via RSS Feed
Εκτυπώστε το Εκτυπώστε το

Νέες εποχές, νέοι αγώνες



(Ένα φωτογραφικό… οδοιπορικό της μεγάλης διαδήλωσης στο τέλος της δημοσίευσης).

Το τέλος πλέον του μεταπολιτευτικού καθεστώτος είναι δεδομένο (και πανθομολογούμενο), σε τέτοιο σημείο ώστε η επανάληψη της διαπίστωσης να καταντά κοινοτυπία. Η εναλλαγή από το 1974 στην κυβέρνηση των δυο καθεστωτικών αστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) με εξασφαλισμένη, λίγο ως πολύ, την κοινωνική συναίνεση, βρίσκεται πλέον υπό αμφισβήτηση, αν όχι υπό κατάρρευση.

Ωστόσο, υπάρχει (καθόλου παράδοξα) ένα κοινό γνώρισμα με τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (ασφαλώς, όχι ακόμα με την ίδια ένταση). Και αυτό είναι η διάθεση του κόσμου να αμφισβητήσει όλη την προηγούμενο καθεστωτική περίοδο, να συζητήσει νέες πολιτικές ιδέες και προτάσεις. Το πλήθος που μαζεύτηκε χτες στο Σύνταγμα ήταν ανάλογο των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, τόσος πολύς κόσμος έχει να συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα από τη μεταπολίτευση. Το πλήθος που συγκεντρώθηκε πρέπει να πλησίασε το μισό εκατομμύριο.

Ασφαλώς, οι διαδηλωτές (και οι μετέχοντες στις διαδικασίες της λαϊκής συνέλευσης) είναι πολιτικά και ταξικά ανομοιογενείς. Οι απόψεις που ακούγονται κυμαίνονται από συντηρητικές έως επαναστατικές. Με δεδομένη την απαξίωση των αστικών κοινοβουλευτικών πολιτικών κομμάτων, τη δυσπιστία προς την Αριστερά (δυστυχώς, με μεγάλη ευθύνη της ίδιας), δεν είναι άξιο απορίας η ύπαρξη συγχυσμένων πολιτικών ιδεών στον κόσμο. Το αντίθετο θα ήταν το περίεργο. Ναι, χωρίς καμιά αμφιβολία, θα πρέπει να συγκρουστούμε με καθυστερημένες και συντηρητικές ιδέες που υπάρχουν στην πλατεία Συντάγματος. Αλλά θα πρέπει να είμαστε εκεί, να παρεμβαίνουμε στα δρώμενα της πλατείας. Γιατί η κατάσταση που διαμορφώνεται δημιουργεί μια τεράστια ευκαιρία για τις ανατρεπτικές ιδέες, το έδαφος είναι γόνιμο για να τις δεχτεί. Ευτυχώς, παρά την αρχική διστακτικότητα, η μεγάλη πλειοψηφία της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι πλέον στην πλατεία και κάνει ζύμωση στον κόσμο. Και μια λεπτομέρεια -γιατί ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Χτες, μέλη του ΚΚΕ μοίραζαν στο Σύνταγμα προκήρυξη του ΠΑΜΕ…

Η δυνατότητα ριζοσπαστικής παρέμβασης είναι ορατή και στους ομιλητές της λαϊκής συνέλευσης. Όποιος παρακολουθεί τις λαϊκές συνελεύσεις στην πλατεία Συντάγματος δεν μπορεί παρά να παρατηρήσει με ανάγλυφο τρόπο αυτό που μαρξιστικά θα ονομάζαμε την πρωταιρεότητα του πολιτικού έναντι του οικονομικού.

Γίνεται κατανοητό για μια αυξανόμενη μερίδα των εργαζομένων ότι τα οικονομικά μέτρα είναι τόσο βάρβαρα ταξικά ώστε πλέον τίθεται ζήτημα μιας άλλης κοινωνικής προοπτικής. Παράλληλα με ερωτήματα όπως «πως μπορεί να αναπτυχθεί η οικονομία» χωρίς μνημόνιο, τι πρέπει να γίνει με το ζήτημα του χρέους, αναπτύσσεται και μια πολιτική προβληματική κριτικής του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και της αναζήτησης μιας άλλης κοινωνίας με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.

Η προβληματική αυτή έχει τις ρίζες της στον ευτελισμό του κοινοβουλευτισμού. Από πολλούς ομιλητές της λαϊκής συνέλευσης επισημαίνεται ότι κοινοβουλευτισμός και δημοκρατία είναι δυο έννοιες αλληλοαναιρούμενες.

Πράγματι, σήμερα δεν χρειάζεται κανείς να είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος για να δει ανάγλυφα ότι ο κοινοβουλευτισμός στηρίζεται σε δυο βασικές προϋποθέσεις: πολιτικά ανενεργούς, παθητικούς, εξατομικοποιημένους ψηφοφόρους αλλά και μια κοινωνία χωρίς μεγάλες οικονομικές και ταξικές πολώσεις. Αν δεν υφίστανται οι δυο αυτοί όροι, τότε οι ίδιες οι «δημοκρατικές» κοινοβουλευτικές καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις κατευθύνονται προς πολιτικές εκτροπές. Πριν από κάποιο διάστημα, είχαμε δημοσιεύσει στο «αφορμή» δυο άρθρα για την κρίση της δεκαετίας του 1930 στην Ελλάδα.[i] Την εποχή εκείνη, αντιμέτωπα με την οικονομική κρίση και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και τα δυο αστικά «δημοκρατικά» κοινοβουλευτικά κόμματα συναίνεσαν στη δικτατορία του Μεταξά παραδίδοντάς του την κυβερνητική εξουσία το 1936.

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, με την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ, παραβιάζει το «δημοκρατικό» σύνταγμα χωρίς να τηρεί ούτε καν τα προσχήματα, ενώ ενδυναμώνονται διαρκώς οι κατασταλτικοί μηχανισμοί.

Για το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά η παραβίαση ακόμα και των αστικών «δημοκρατικών» κανόνων. Κυβέρνηση και κυβερνητικοί βουλευτές επαίρονται ότι επέτυχαν «μεταρρυθμίσεις» (διάβαζε, στην πραγματικότητα,  αντιμεταρρυθμίσεις) που ουδέποτε στο παρελθόν έχει τολμήσει «δημοκρατική» κυβέρνηση σε κοινοβουλευτικό καθεστώς. Αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους σε ανεργία και οικονομική ανέχεια. Γι’ αυτήν την «επιτυχία» το ΠΑΣΟΚ περηφανεύεται. Ο Ραγκούσης δηλώνει ότι ο δημόσιος τομέας θα μειωθεί κατά 150.000 υπαλλήλους τα επόμενα τρία χρόνια. Με δεδομένη την καχεκτική ανάπτυξη της οικονομίας αυτό ισοδυναμεί με αύξηση της ανεργίας, με φτώχεια για δεκάδες χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων. Με αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση γνωρίζει ότι αν πάει σε εκλογές θα συντριβεί:

«Όποιος οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές είναι σαν να της δίνει την τελευταία σπρωξιά στο γκρεμό» δηλώνει στη Real News, υπενθυμίζοντας ότι ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου δεσμεύθηκε στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2013».[ii]

Η δήλωση αυτή του Ραγκούση ισοδυναμεί με ανοικτή ομολογία ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε απόλυτη διάσταση με τη θέληση του εκλογικού σώματος. Έχοντας επίγνωση αυτού του γεγονότος η κυβέρνηση κατεξευτελίζει ακόμα και τις (ούτως ή άλλως) ευτελείς κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Νομοσχέδια ψηφίζονται από υποτελείς βουλευτές που ούτε καν έχουν προλάβει να τα αναγνώσουν πριν τα υπερψηφίσουν. Η κυβέρνηση, όντας ενάντια στη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων, κατευθύνεται σε λογικές ελεγχόμενης, αυταρχικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Δεν έχει, εκ των πραγμάτων, άλλη επιλογή.

Να, λοιπόν, άλλη μια ομοιότητα με τη μεταπολίτευση του 1974. Οι αγώνες, τότε, των εργαζομένων συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια, ώστε να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ελευθερίες, και αυτό, παρά και ενάντια στη θέληση των αστικών κομμάτων που επιθυμούσαν την κοινωνική ηρεμία του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Καθόλου τυχαία λοιπόν στη χτεσινή διαδήλωση ακούστηκε με ένταση το σύνθημα:

«Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ΄73».


Άγγελος Κ

Share

Category: Χωρίς κατηγορία



Σχόλια (1)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Ο/Η tamistas λέει:

    Eπί τη ευκαιρία, ευχαριστώ για τη φωτογραφία. Ήταν πολύ χρήσιμη.

Αφήστε μήνυμα