Subscribe via RSS Feed
Εκτυπώστε το Εκτυπώστε το

Συνέντευξη με εργαζόμενους στα ΜΜΕ



Πατώντας το πλήκτρο play μετά από λίγα δευτερόλεπτα (10΄΄-20΄΄) ξεκινάει το βίντεο. Μεταφέρεστε σε πλήρη οθόνη (full screen) κάνοντας κλικ στο εικονίδιο με τα λευκά βελάκια που βρίσκεται στο κάτω δεξιά μέρος του player. Επιστρέφεται σε κανονική απεικόνιση πατώντας το πλήκτρο escape (Esc).

Οι εργαζόμενοι στο χώρο του τύπου και των ΜΜΕ, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, δέχονται βάρβαρη επίθεση από την εργοδοσία. Μειώσεις μισθών, μαζικές απολύσεις, τρομοκρατία στους εργασιακούς χώρους. Και, ασφαλώς, τα πράγματα γίνονται χειρότερα λόγω της ύπαρξης μιας συνδικαλιστικής ηγεσίας έτοιμης να συμβιβαστεί και να ξεπουλήσει τα πάντα.

Στη συνέντευξη που δημοσιεύουμε, τέσσερις εργαζόμενοι του τύπου περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους του κλάδου. Πρόκειται για την Μαρία Λούκα εργαζόμενη στο «Κόκκινο» και το περιοδικό Ε, τον Τάσο Αναστασιάδη εκπρόσωπο των εργαζομένων στον ΔΟΛ, την Αφροδίτη Πολίτη εργαζόμενη στην Ελευθεροτυπία και την εργαζόμενη στο Βήμαγκαζίνο Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου.

Στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν δεν μας μεταφέρουν μόνο τη μαύρη εικόνα καταπίεσης, λογοκρισίας και ανελευθερίας που επικρατεί στους χώρους δουλειάς. Παράλληλα μας μιλούν για τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται από την πλευρά των εργαζομένων. Μια τέτοια μάχη αντίστασης είναι και η απεργία που έχει προκηρυχτεί από τα 13 σωματεία του τύπου για αύριο Τρίτη 30/11. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για όλους τους εργαζόμενους στο χώρο του τύπου και των ΜΜΕ -τεχνικοί, διοικητικοί και δημοσιογράφοι- ενωμένοι να στείλουν ένα μήνυμα αντίστασης στην εργοδοσία αλλά και στη συμβιβαστική συνδικαλιστική τους ηγεσία.

Παραθέτουμε το κείμενο-κάλεσμα που εξέδωσε η Διακλαδική Πρωτοβουλία Εργαζομένων/Ανέργων στα ΜΜΕ

Δεν παζαρεύουμε μια μίζερη ζωή,

τίποτα λιγότερο από τα πάντα

Συναδέλφισες, συνάδελφοι,

Η απεργία της Τρίτης είναι ίσως η σημαντικότερη από όποια άλλη έχει κατέβει ο κλάδος μας, ακόμα κι από αυτή του 75. Είμαστε σε πόλεμο. Από το καλοκαίρι και μετά δεχόμαστε μια πρωτοφανή επίθεση με ομαδικές απολύσεις, πτωχεύσεις, περικοπές, βίαιες μεταβολές των όρων εργασίας μας, εκβιασμούς, τραμπουκισμούς των εκλεγμένων μας εκπροσώπων. Και μαντέψτε που ποντάρουν τα αφεντικά: ότι για άλλη μια φορά θα κατεβούμε μια χούφτα, μερικές εκατοντάδες το πολύ στο δρόμο, ότι για άλλη μια φορά θα ρίξουμε μια ντουφεκιά στον αέρα και μετά θα ησυχάσουμε, ότι εκείνοι θα βγουν και πάλι κερδισμένοι στο χαρτί και τα εργατικά, ότι από Τετάρτη θα είμαστε πάλι τα καλά φοβισμένα παιδάκια που γράφουν ό,τι τους πουν, που καπνίζουν εκεί που επιτρέπεται, που χτυπάνε κάρτα και, φυσικά, δεν βγάζουν τη γλώσσα στην κάμερα που τους παρακολουθεί.

Αυτή η απεργία ή θα γίνει σημείο εκκίνησης για έναν μακρύ, εφ όλης της ύλης και νικηφόρο αγώνα ή θα είναι η τελευταία πράξη για τον κλάδο μας.

Δεν είναι μόνο οι συμβάσεις μας που διακυβεύονται. Δεν είναι μόνο οι αμοιβές των εκατοντάδων συναδέλφων που μόνο και μόνο για γραφειοκρατικούς λόγους βρίσκονται εκτός σωματείων. Δεν είναι μόνο οι θέσεις εργασίας. Δεν είναι μόνο οι εκατοντάδες άνεργοι που μετράμε ήδη. Αν τα σωματεία μας και όλοι εμείς ηττηθούμε και σε αυτή τη μάχη, από εκεί και μετά ο συνδικαλισμός στην πράξη ακυρώνεται. Σωματεία που δεν διαπραγματεύονται συμβάσεις, που δεν μπορούν να οργανώσουν απεργίες, που δεν μας προστατεύουν εντέλει, είναι χρήσιμα για να οργανώνουν μόνο παιδικές γιορτές για τα χριστούγεννα.

Την Τρίτη παίζεται η ίδια η αξιοπρέπειά μας. Αν δεν είμαστε χιλιάδες στην πορεία, τότε ο Ψυχάρης, ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος θα μας σαρώσουν κυριολεκτικά γιατί εμείς θα έχουμε πρώτοι ολοκληρωτικά παραδοθεί. Πόσο καλός δημοσιογράφος είναι το παιδί της σφαλιάρας; Τι είδους ενημέρωση προσφέρει ένα φοβισμένο ανθρωπάκι; Και πως θα υπερασπιστεί οποιοδήποτε άλλο εργαζόμενο, οποιοδήποτε άλλο αγώνα κάποιος που δεν τόλμησε καν να δώσει τον δικό του;

Το Μνημόνιο και η υπαγωγή της χώρας στην τριπλή κηδεμονία αν και δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, βρήκε τους περισσότερους από εμάς άκαπνους. Ξεκομμένους εδώ και χρόνια από τα σωματεία μας, που έτσι κι αλλιώς δεν έκαναν και καμιά σοβαρή προσπάθεια να μας πλησιάσουν. Μόνους σε έναν χώρο όπου ο ανταγωνισμός θεωρείται αρετή και προϋπόθεση για προαγωγή. Άπειρους συνδικαλιστικά και χωρίς καμία σπουδαία παρακαταθήκη πολιτικής δράσης. Συνάδελφοι, είμαστε άκαπνοι, αλλά δεν θα πάμε άκλαυτοι.

ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΑΝΤΙΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ,

ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΒΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Δεν είμαστε αλήτες, δεν είμαστε ρουφιάνοι, είμαστε δημοσιογράφοι, τεχνικοί, καμεραμάν, φωτορεπόρτερ – είμαστε εργάτες της βιομηχανίας του Τύπου. Και θα νικήσουμε.

ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ / ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ

Share

Category: Συνεντεύξεις



Σχόλια (3)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Γενική απεργία και διαδήλωση των εργαζομένων στον Τύπο και στα ΜΜΕ, Τρίτη, 30/11: Δεν παζαρεύουμε μια μίζερη ζωή, τίποτα λιγότερο από τα πάντα & Pingback σε Νοε 29th, 2010 στις 00:25

  2. [...] τίτλοι των άρθρων είναι συνέντευξη με εργαζόμενους στα μμε και media και κρίση. Προτείνω να διαβάσετε και τα [...]

  3. [...] τον κόπο να δείτε αυτή τη συνέντευξη (via aformi.wordpress.com, όπου και, παρακαλώ, τα σχόλιά σας). Η συγκέντρωση [...]

Αφήστε μήνυμα