Πατώντας το πλήκτρο play μετά από λίγα δευτερόλεπτα (10΄΄-20΄΄) ξεκινάει το βίντεο. Μεταφέρεστε σε πλήρη οθόνη (full screen) κάνοντας κλικ στο εικονίδιο με τα λευκά βελάκια που βρίσκεται στο κάτω δεξιά μέρος του player. Επιστρέφεται σε κανονική απεικόνιση πατώντας το πλήκτρο escape (Esc).

Συνεχίζοντας την προσπάθειά μας να παρουσιάσουμε τις θέσεις απ’ όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς πάνω στα ζητήματα που άνοιξε η οικονομική κρίση και η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, παρουσιάζουμε σήμερα μια συνέντευξη με τον Άγγελο Χάγιο. Ο Άγγελος Χάγιος είναι ηγετικό στέλεχος του Νέου Αριστερού Ρεύματος (ΝΑΡ) και μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Το κείμενο του Άγγελου Χάγιου που παραθέτουμε είναι απόσπασμα από ομιλία του στην εκδήλωση των ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΝ 2010 στην Αθήνα.

Αυτό που φοβάται σήμερα το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και αστικού συνασπισμού εξουσίας, ΕΕ και ΔΝΤ, είναι ότι άρχισε να βγαίνει μαζικά στο προσκήνιο η άλλη Ελλάδα των εκατομμυρίων Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων, ανέργων, νέων. Ένα κίνημα που δημιουργεί μια κρίσιμη ρωγμή στην ιδεολογική τρομοκρατία, στην επιχείρηση ενσωμάτωσης και στην κυριαρχία των αστικών κομμάτων. Το νέο, το δυναμικό στοιχείο είναι ότι διαμορφώνεται μια νέα ελπίδα, μια νέα  δυνατότητα, να αλλάξουν οι αρνητικοί συσχετισμοί και να ανατραπεί η αντεργατική επίθεση. Μια νέα εποχή μαζικών πολιτικών αγώνων, αντικαπιταλιστικών εκρήξεων και εξεγερτικών γεγονότων για την ανατροπή της αστικής στρατηγικής και κλονισμού της κυριαρχίας της. Και το πολιτικό μαζικό εργατικό κίνημα αποτελεί τη δύναμη ανατροπής στις πολιτικές εξελίξεις. Ένα κέντρο αγώνα των συλλογικοτήτων εργαζομένων, νεολαίας και λαϊκών στρωμάτων, με κορμό  το Συντονισμό  των πρωτοβάθμιων σωματείων, τις Επιτροπές στους τόπους δουλειάς και τις Λαϊκές Συνελεύσεις  στις γειτονιές.  Το κίνημα αυτό θα αναπτύσσεται σε αντιπαράθεση με το κράτος κεντρικό και τοπικό, ως «βουλή των από κάτω» και πρέπει να έχει λογική απαλλαγής από την γραφειοκρατία  ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Για την ανάπτυξη του πολιτικού μαζικού χαρακτήρα του εργατικού κινήματος, είναι αναγκαίο ένα κοινωνικό -πολιτικό Μέτωπο Λαϊκής Αντιπολίτευσης και Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής που θα συμβάλει και στις ριζοσπαστικές διεργασίες στην αριστερά και θα είναι ακηδεμόνευτο από τις ρεφορμιστικές της δυνάμεις και, πολύ περισσότερο, από το ΠΑΣΟΚ. ‘Ενα μέτωπο που θα έχει στον πυρήνα του προγράμματος τα εργατικά δικαιώματα, για αυξήσεις στους μισθούς –συντάξεις και μείωση χρόνου εργασίας. Που θα παλέψει για την απαγόρευση απολύσεων και την προστασία ανέργων. Που θα υπερασπίζεται τη σταθερή, χωρίς ελαστικοποίηση, δουλειά, τη δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση. Αυτό το μέτωπο θα συνεχίσει αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και θα απαιτεί το άμεσο πέρασμα των τραπεζών στο δημόσιο με κοινωνικό – εργατικό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση.  Προμετωπίδα του οφείλει να είναι η κατάργηση του μνημονίου και η έξοδος από το «μηχανισμό» και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Ενώ συστατικά στοιχεία της πολιτικής του γραμμής η άρνηση του ιμπεριαλιστικού χρέους, η έξοδος από το ευρώ και ρήξη με την ΕΕ. Θα μιλήσει για γενναία αύξηση της φορολόγησης του κεφαλαίου και ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Πολιτική προϋπόθεση γι αυτά αποτελεί η πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, του σάπιου πολιτικού κατεστημένου και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Όπως επίσης η θέση για αντικαπιταλιστική αποδέσμευση- συμβολή στη διάλυση της ΕΕ για σοσιαλιστική διεθνή ένωση στην Ευρώπη και στον κόσμο!

Σήμερα, εποχή κρίσης του καπιταλισμού, τα ερωτήματα μιας άλλης κοινωνικής συγκρότησης, με θεμέλιο την συλλογική ιδιοκτησία και τη δημοκρατία των παραγωγών του πλούτου απασχολούν όλο και ευρύτερα τμήματα εργαζομένων. Η σημερινή αριστερά δεν μπορεί να απαντήσει γι αυτό είναι αναγκαίο να αλλάξει η κατάσταση και ο συσχετισμός. Να  ανατραπούν οι κοινοβουλευτικές – θεσμικές αυταπάτες και δεσμεύσεις της αστικής νομιμότητας, τα όρια της ΕΕ και του «πατριωτισμού», ο μίζερος ενδοαριστερός εμφύλιος. Η κρίση της αριστεράς αφορά στη στρατηγική, το πολιτικό πρόγραμμα και το ρόλο της ως αριστερού άκρου του κοινοβουλευτικού συστήματος. Γι’ αυτό διασπάται συνεχώς, την ίδια στιγμή που μιλάει για ενότητα. Ο στρατηγικός επανα-προσανατολισμός της αποκτά επείγοντα χαρακτήρα για να αποκτήσει η σημερινή της κρίση δημιουργικό χαρακτήρα. Όχι με περιθωριοποίηση- εκφυλισμό των οργανώσεων της, αλλά  με αναδιάταξη του ιδεολογικού και πολιτικού συσχετισμού, με επαναστατική στρατηγική και τακτική και προς ενα νέο φορέα  της εργατικής αντικαπιταλιστικής πολιτικής και της νέας κομμουνιστικής προοπτικής.

Στην κατεύθυνση αυτή είναι ιστορικά αναγκαία η αυτοτελής προγραμματική –οργανωτική ανασυγκρότηση ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ , ενίσχυση συνολικά της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής Αριστεράς. Για να προωθήσουν με νέους όρους ένα νέο εργατικό κίνημα και ένα αντικαπιταλιστικό πόλο της αριστεράς. Να ανοίξουν το διάλογο για τα ιστορικής σημασίας ζητήματα αυτά. Να συμβάλουν στην κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς και των μετωπικών τους πρωτοβουλιών μέσα στο κίνημα.  Να δείξουν ότι η «κοινωνική κόλαση» που δημιουργούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει αντικαπιταλιστική αριστερή απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και επίθεση. Ότι όλα τα παραπάνω θα κριθούν στην ανάπτυξη και στον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος στη μάχη για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας.